فرنچایز Doom یکی از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین سری‌ها در دنیای بازی های ویدیویی است که همواره شوترهایی خشن و پرانرژی ارائه داده و هر بار، تعریف تازه‌ای از خشونت را به نمایش گذاشته است. این سری اثبات کرده که بازی‌های شوتر اول شخص می‌توانند صرفاً با تکیه بر لذت و هیجان موفق شوند. هر نسخه از Doom فرمول نسبتاً مشابهی دارد: دویدن در راهروها و محیط‌های گوناگون، نابود کردن شیاطین برای نجات جهان، اما هر عنوان با داستان یا فضاسازی کمی متفاوت، حس تازگی را حفظ کرده است.
گرچه این بازی‌ها بیشتر به خاطر صحنه‌های خشن و خون‌آلود شناخته می‌شوند، کمپین های بازی Doom درواقع کیفیت بالایی دارند و روایت داستانی نسبتاً خوبی را دنبال می‌کنند که باعث می‌شود تیراندازی‌ها بی‌هدف نباشد و بازیکن انگیزه‌ای واقعی برای پیشروی داشته باشد. هر نسخه جذابیت‌ها و نقاط قوت خودش را دارد، اما برخی داستان‌ها هستند که از بقیه برجسته‌ترند و تجربه‌ای کامل‌تر و لذت‌بخش‌تر ارائه می‌دهند.
کمپین های بازی Doom
- بازی Doom 64
- بازی Doom 3
- بازی Final Doom
- بازی Doom (1993)
- بازی Doom (2016)
- بازی Doom 2
- بازی Doom: The Dark Ages
- بازی Doom Eternal
- فرنچایز DOO
فرنچایز DOOM همیشه چیزی فراتر از اکشن بوده است؛ هرچند نبردهای سریع و خونین در مرکز توجه قرار دارند، اما کمپین های بازی Doom داستانی هر نسخه نیز نقش مهمی در موفقیت بازی ایفا کرده‌اند. از فضاسازی ترسناک Doom 3 گرفته تا روایت سینمایی و دیوانه‌وار Doom Eternal، این بخش‌ها نه‌تنها به بازیکن انگیزه‌ای برای پیشروی می‌دهند، بلکه هویت نسخه‌ها را شکل می‌دهند.
معرفی بازی Doom 64:یک کلاسیک فرقه‌ای با حال‌و‌هوایی تاریک‌تر
بازی Doom 64 که برای کنسول N64 عرضه شد، چیزی فراتر از یک پورت ساده بود. این بازی یک نسخه کامل و مستقل از فرنچایز Doom به حساب می‌آید که طراحی تاریک و فضاسازی جوی آن به شکلی چشمگیر با محیط و فضا بازی می‌کند. نورپردازی تیره و موسیقی متن دلهره‌آور، هر مرحله را به نبردی طولانی و نفس‌گیر تبدیل کرده که در عین حفظ عناصر آشنای نسخه‌های قبلی، ویژگی‌های جدیدی هم معرفی می‌کند.
طراحی مراحل بیشتر بر حل معماها تمرکز دارد که حس کاوش را تقویت می‌کند، در حالی که نبردهای شدید همچنان در هسته گیم‌پلی باقی مانده‌اند. ترکیب گیم‌پلی کندتر و فکرشده با صحنه‌های اکشن سنگین، ریتم بازی را عالی کرده است گرچه داستان بازی شاید هیجان‌انگیزترین نباشد، اما کمپین های بازی Doom هنوز هم ارزش تجربه دوباره را دارد.
بازی Doom 3 :بازآفرینی ترسناک با ریتمی آرام‌تر
Doom 3 شاید یکی از چشم‌گیرترین تغییر مسیرها در تاریخ این فرنچایز باشد. این نسخه به جای اکشن بی‌وقفه، رویکردی کندتر و ترسناک‌تر اتخاذ کرده که بر ایجاد تنش تدریجی تکیه دارد. محیط‌های تنگ و احساس وحشت در مواجهه با دشمنان، کاملاً با فضای پرسرعت و تهاجمی نسخه‌های قبلی متفاوت است.
استفاده از موتور جدید بازی که نورپردازی پویا و صدای پیشرفته‌تری را فراهم می‌کرد، حس غوطه‌وری را به سطح بالاتری رساند. این نسخه گرچه میان هواداران کلاسیک بحث‌برانگیز بود، اما همچنان یک تجربه متمایز و جسورانه در ژانر ترس به شمار می‌رود که با دنیای Doom پیوندهای آشکاری دارد.
بازی Final Doom:چالشی در سطحی بالاتر
Final Doom یکی از دشوارترین کمپین های بازی Doom این سری را ارائه می‌دهد و شامل دو اپیزود طولانی با بیش از ۶۰ مرحله است. ترکیبی از طراحی نقشه توسط اعضای جامعه بازیکنان و انتشار رسمی توسط id Software، این بازی موتور Doom را به نهایت ظرفیت خود رساند و طراحی مراحل را به سطح جدیدی ارتقا داد.
تمرکز بازی روی سختی و پیچیدگی نقشه‌ها بود و برخی مراحل آن به‌شدت چالش‌برانگیز هستند و برای عبور از آن‌ها، دقت و آگاهی کامل نیاز است. این بازی به‌نوعی میدان آزمایش برای بازیکنان حرفه‌ای محسوب می‌شود و کمپینی ارائه می‌دهد که دقت را بیش از هر زمان دیگری پاداش می‌دهد و Final Doom همچنان یکی از عناوین قدرتمند در این فرنچایز است.
بازی Doom (1993):آغازگر یک دوران
نسخه اصلی Doom انقلابی در صنعت بازی ایجاد کرد؛ ترکیبی از نبردهای سریع، نقشه‌های پرپیچ‌و‌خم و طراحی دشمنان تهاجمی دارد کمپین های بازی Doom این نسخه شامل سه اپیزود نمادین است که هر کدام شدت و پیچیدگی فزاینده‌ای دارند و با گذر زمان، به آیکون‌های فرهنگ بازی تبدیل شده‌اند. بازخورد شدید و ملموس سلاح‌ها در کنار موسیقی متال‌گونه پرانرژی، هر مرحله را به مبارزه‌ای واقعی با جهنم تبدیل کرده است.
حتی پس از گذشت چند دهه، این کمپین های بازی Doom همچنان کیفیت بالایی دارند، به لطف طراحی شهودی و گیم‌پلی دقیق. هر مرحله، بازیکن را به حرکت رو به جلو و آگاهی محیطی تشویق می‌کند؛ ترکیبی از سرعت و استراتژی که در تمام نسخه‌های بعدی نیز حفظ شده است. این نسخه پایه‌گذار DNA فرنچایز Doom بود که تمام نسخه‌های بعدی روی آن بنا شده‌اند.
بازی Doom (2016):احیای فرمول کلاسیک
Doom (2016) با یک کمپین مهیج، فرنچایز را به شکلی طوفانی بازگرداند. این نسخه تهاجم نسخه‌های کلاسیک را با طراحی مدرن ترکیب کرد و نتیجه آن تجربه‌ای سریع، روان و مرگبار بود که بر تحرک تاکید داشت و بازیکن می‌توانست به‌راحتی بین سلاح‌ها جابجا شود و زنجیره‌ای از کشتارها را اجرا کند. این نسخه یک فانتزی قدرت محض بود که بر مهارت فردی بنا شده است.
طراحی مراحل گسترده و چندلایه است، پر از رازها و جزئیات پنهان که به‌خوبی با حس کلی حرکت و شتاب بازی هماهنگ شده‌اند. در کنار موسیقی متن پرانرژی، این کمپین توانست فرنچایز را بدون مصالحه احیا کند. Doom 2016 با موفقیت بین طراحی کلاسیک و مکانیک‌های مدرن پلی زد و جایگاه خود را به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین شوترهای نسل جدید تثبیت کرد.
بازی Doom 2:بزرگ‌تر، بهتر و دشمنان بیشتر برای کشتن
بازی Doom II نسبت به نسخه‌ی اصلی با نقشه‌هایی پیچیده‌تر، درگیری با دشمنان سرسخت‌تر، و معرفی دشمنان نمادینی که حالا بیش از سه دهه در سری باقی مانده‌اند، توسعه پیدا کرد. کمپین بازی سریع‌تر و فشرده‌تر از بازی اول است و بر نبردهای شلوغ و مدیریت دقیق منابع تمرکز دارد؛ عواملی که تجربه‌ی اولیه را ارتقاء داده‌اند بدون آن‌که از آنچه طرفداران دوست داشتند، فاصله بگیرد.
اگرچه Doom II ساختار اپیزودیک نسخه‌ی قبلی را ندارد، اما کمپین ۳۲ مرحله‌ای آن با چالش‌های فزاینده و مقیاس وسیع‌تر، این کمبود را جبران می‌کند و تجربه‌ای منسجم را در طول بازی ارائه می‌دهد. این بازی همچنان یکی از ستون‌های اصلی سبک شوتر اول‌شخص محسوب می‌شود و نشان داد که یک دنباله می‌تواند بر پایه‌ی یک ایده‌ی اولیه ساخته شود و آن را گسترش دهد، بدون آن‌که DNA جذاب نسخه‌ی اول قربانی شود.
بازی Doom: The Dark Ages:ترکیب دوران قرون وسطی با سلاح‌های سنگین و قدرتمند
فقط تریلرهای این بازی کافی بود تا بیننده را به وجد بیاورد. Doom: The Dark Ages تجربه‌ای پرهیجان از هرج‌ومرج ناب در سبک بازی های FPS و نابودی شیاطین است. داستان از طریق صحنه‌های سینمایی و نوشته‌هایی که در سراسر نقشه قرار دارند روایت می‌شود، و کمپینی دارد که بازیکن را در فصل‌هایی به‌مرور دیوانه‌وارتر قرار می‌دهد؛ فصل‌هایی که دیگر صرفاً دویدن‌های Doom Slayer روی پاهای خودش نیست.
از اژدهایان تقویت‌شده‌ی رباتیک گرفته تا زره‌های مکانیکی غول‌پیکر، هر حرکت و هر شلیک حس‌وحال پاسخ‌گو و رضایت‌بخشی دارد و هر فصل، قدمی معنادار برای عقب راندن فساد شیطانی که سیاره را آلوده کرده، به شمار می‌رود. این بازی هرآنچه یک طرفدار Doom ممکن است بخواهد را دارد و حتی فراتر از آن را نیز ارائه می‌دهد. همچنین ثابت می‌کند که این فرنچایز هنوز هم قادر است کمپین های بازی Doom استثنایی ارائه کند.
بازی Doom Eternal:تعریف دوباره‌ی استانداردها در بالاترین سطح ممکن
یکی از بهترین بازی‌های کل سری، بازی Doom Eternal است. این بازی نمونه‌ی کامل Doom مدرن است. تحرک بیشتر، اسلحه‌های بیشتر، و درگیری‌هایی که هرکدام تبدیل به یک پازل مبارزه‌ای پیچیده می‌شوند که تهاجم و دقت را پاداش می‌دهند؛ چیزی که کمتر بازی دیگری در این سبک می‌تواند به آن نزدیک شود.
طراحی مراحل به‌معنای واقعی کلمه بی‌نقص است و کمپین های بازی Doom، نمایشگاهی از هنر فنی در ساخت دشمن و جهان بازی به‌شمار می‌رود. با ورود جهنم به معنای واقعی کلمه به دنیای انسان‌ها، این وظیفه‌ی بازیکن است که بشریت را نجات دهد و جهان را از این شر مطلق رها کند. هر نبرد مانند یک صحنه‌ی سینمایی جذاب است و وقتی بازی اوج می‌گیرد، واقعاً سخت است که کنترلر را زمین بگذارید، چون هر لحظه از بازی سرشار از هیجان و لذت ناب است و هر عنصر بازی در بالاترین کیفیت ممکن قرار دارد.
فرنچایز DOOM:یک مسیر خونین و درخشان
فرنچایز DOOM نه‌تنها یکی از پیشگامان سبک شوتر اول‌شخص بوده، بلکه با گذشت دهه‌ها توانسته خود را با نسل‌های مختلف بازیکنان تطبیق دهد. از فضاسازی ترسناک Doom 3 تا اکشن برق‌آسای Doom Eternal و نوستالژی Doom 64، این سری همواره یک چیز را ثابت نگه داشته: هیجان ناب، گیم‌پلی بی‌وقفه و دشمنانی که لحظه‌ای مجال نفس کشیدن نمی‌دهند.
هر نسخه با سبک و اتمسفر خاص خودش، بخشی از تاریخچه پرفراز و نشیب بازی‌های ویدیویی را شکل داده و بازیکنان را بار دیگر با نبردی میان انسان و جهنم درگیر کرده است. اگر دنبال یکی از کمپین های بازی Doom خالص، آدرنالینی و بی‌رحمانه هستید، DOOM همیشه یک انتخاب مطمئن است.
سوالات متداول
آیا بازی‌های Doom فقط مبارزه هستند یا داستان هم دارند؟
در حالی که تمرکز اصلی بازی‌ها روی اکشن و تیراندازی است، اکثر نسخه‌ها مخصوصاً Doom 3 و Doom Eternal، دارای داستان‌پردازی و فضاسازی قوی نیز هستند.
آیا بازی‌های Doom چندنفره هم دارند؟
برخی نسخه‌ها مانند Doom 2016 و Doom Eternal دارای حالت چندنفره هستند، اما تمرکز اصلی همواره روی کمپین تک نفره بوده است.
